Αρχικά ελπίζω να μην περιμένεις να ξεκινήσει μια νέα χρονιά προκειμένου να βάλεις νέους στόχους, να αλλάξεις πράγματα, να υιοθετήσεις συνήθειες, να κάνεις μια νέα αρχή, να αφήσεις πίσω τα παλιά, να βάλεις καθαρό νερό στη γάτα σου, να αλλάξεις οδοντόβουρτσα, να μαζέψεις ό,τι έπεσε πίσω από το πλυντήριο (γιατί ως γνωστόν ό,τι πέφτει πίσω από το πληντύριο, μένει πίσω από το πλυντήριο). Θέλω να πω ότι όταν νιώθεις πως θέλεις να κάνεις κάτι ή υπάρχει ανάγκη να γίνει κάτι, μην οριοθετείς, μην προγραμματίζεις. Η ζωή μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία και είναι το αύριο. Δηλαδή σήμερα. “Same shit, different day” ; Καθόλου. Διαμόρφωσε έτσι τη ζωή σου ώστε να νιώθεις ότι ξαναγεννιέσαι κάθε μέρα. Τόλμησε, ρίσκαρε και μη φοβάσαι. Όλοι φοβούνται. Όλοι φοβόμαστε και είμαστε ανασφαλείς. Ψάξε τα θέλω σου και τα δε θέλω σου. Αν δεν σου αρέσει κάτι απλά άλλαξέ το! Θα αποτύχεις μερικές φορές, να το ξέρεις. Ποτέ δε θα νιώσεις έτοιμος 100% για κάτι νέο. Αν όμως συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, θα παίρνεις αυτό που παίρνεις. Η ανάπτυξη συμβαίνει όταν αλλάζεις τα πράγματα.
Να είσαι καλύτερος απ' ότι ήσουν χθες. Για σένα όχι για τους άλλους, τι σε νοιάζουν οι άλλοι ε; Αυτοί λένε και χωρίς να κάνεις κάτι. Κατάλαβε ότι δεν θα έχεις ζωή αν δεν είσαι αυτός που θες, αν δεν πιστέψεις στον εαυτό σου. Μην περιμένεις επιβεβαίωση από κανέναν. Εσύ ως ο χ,ψ,ω αφήνεις το δικό σου στίγμα εδώ πέρα, το δικό σου κάρμα στους ανθρώπους γύρω σου. Μην το αφήσεις να χαθεί μέσα στις κοινές πατημασιές ούτε να σε παρασύρει η επιβράβευση ή η αποδοκιμασία. Είσαι αυτό που είσαι. Αποδέξου το. Αγάπησέ το. Με εξαίρεση τους ανθρώπους που σε αγαπάνε, όσο καλός,συνεπής και ευγενής κι αν είσαι, ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο για το τι θα πάρει από σένα. Άρα λοιπόν; Η ευτυχία σου προέρχεται από τη σχέση σου με τον εαυτό σου.
Τα πάντα αλλάζουν. Μπορούν να αλλάξουν και σε ένα λεπτό. Συχνά δεν μας αρέσουν οι αλλαγές.. και κάποιες φορές μας πονάνε. Κάτσε, delete. Πονάμε σχεδόν συνέχεια! Έχει χαθεί η ανθρωπιά μεταξύ μας. Λες και οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε παγοκολώνες , χωρίς συναισθήματα, με έναν εγωισμό τυφώνα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα, που σε αφήνει σύξυλο. Κλείνουν όλοι οι κύκλοι στη ζωή μας να το ξέρεις. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να συνεχίσουμε και να καταφέρουμε να μείνουμε δυνατοί είναι να κρατήσουμε ζωντανές τις θετικές αναμνήσεις, τα μαθήματα που πήραμε και ό,τι μας έκανε καλό. Αν ακόμα και αυτό σε πληγώνει, σβήστο! Τελειώσε, προχώρα μπροστά. Ζήσε. Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που δεν αξίζει να τους χάσουμε. Ομως δε γίνεται να παλεύει μόνο η μία πλευρά σε μια μη μοναχική ζωή. Λέγοντας αντίο είναι ένας από τους πιο επώδυνους τρόπους να λύσεις ένα πρόβλημα, ωστόσο και απαραίτητος μερικές φορές.
Υπάρχουν και οι μεγάλες απώλειες για τις οποίες υπεύθυνος είναι αυτός που δε νίκησε ποτέ κανείς. Υπάρχουν άνθρωποι που τέτοιου είδους απώλεια δεν έχουν βιώσει ακόμα, δεν έχουν χάσει κανέναν αγαπημένο με αυτό το βίαιο τρόπο. Καλή δύναμη σε αυτούς γιατί πάντα θα είναι κάτι δύσκολο. Όσο για εσένα που έχεις βιώσει την απώλεια του θανάτου, να σκέφτεσαι τον-τους αγαπημένους σου και όσο σημασία δεν έδωσες σε αυτόν, να δώσεις σε εκείνους που είναι ακόμα εδώ δίπλα σου και σ’ αγαπάνε. Να θυμάσε ότι η μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή δεν είναι ο θάνατος, αλλά τα πράγματα που πεθαίνουν μέσα μας οσο ζούμε.
Διάβασα μια φράση που έλεγε: «αυτό το ‘’να φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται’’ έχει τελειώσει. Να φέρεσαι στον καθένα όπως του αξίζει». Σκληρή, ωραία και αντικειμενική φράση, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα πρέπει να την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα. Γιατί μετά είναι και αυτό που είπε ο Γκαίτε: «Αν συμπεριφέρεστε στους διπλανούς σας έτσι όπως τους αξίζει, θα τους κάνετε χειρότερους. Αν όμως τους συμπεριφέρεστε σαν να είναι καλύτεροι απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα, τότε τους κάνετε καλύτερους». Ας τα εφαρμόσει λοιπόν καθένας μας όπως νομίζει.
Κάνε το καλό κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή που μπορείς. Κάντο τώρα γιατί θα έρθουν ώρες που θα το θες τόσο πολύ, αλλά απλά δε θα γίνεται. Τότε θυμώνεις με τον εαυτό σου,σε λάθος momentum όμως. Ακόμα και αν καταβάθος είναι και αυτό εγωισμός, να το κάνουμε δηλαδή για να νιώσουμε εμείς καλά, τουλάχιστον ας χρησιμοποιήσουμε αυτό το συναίσθημα σωστά καμιά φορά. Μη σε νοιάζει αν θα πάρεις πίσω. Αν είναι να δίνεις με αποκλειστικό σκοπό να πάρεις πάνε παίξε κάνα κίνο καλύτερα. Μία καλή πράξη εμπνέει τον άλλον. Από το κρουασάν που αγοράζεις για τον άστεγο που βρίσκεται εξω από το σουπερμαρκετ, μέχρι το πορτοφόλι που θα παραδώσεις και την καημένη άγνωστη κοπελίτσα που βοήθησες όταν εκείνη αποφάσησε να πιει λίγο παραπάνω απ' όσο άντεχε. H ηθοποιός Marlo Thomas είπε: « Ο πατέρας μου έλεγε ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων στον κόσμο: αυτοί που δίνουν και αυτοί που παίρνουν. Αυτοί που παίρνουν τρώνε καλύτερα, αυτοί που δίνουν κοιμούνται καλύτερα».
Επίσης, δεν είναι κακό να μην ξέρεις κάτι. Και ακόμα λιγότερο κακό να παραδέχεσαι ότι δεν ξέρεις κάτι. Δε γίνεται να είσαι αυθεντία σε όλα. Και το καλύτερο, όταν αναγνωρίσεις στον άλλον την ανωτερότητά του σε ένα τομέα, τότε μόνο μπορείς να κατακτήσεις κι εσύ έστω και λίγο από αυτό που θες να μάθεις, το οποίο είναι κάτι που απολαμβάνεις ανεξάρτητα από το πόσο καλά ή όχι το κάνεις.
Μετά από τόσες θεωρητικούρες μάλλον βαρέθηκες, θα κλείσω λοιπόν με κάποιες πιο θετικές σκέψεις. Να χαμογελάς σε κάθε ευκαιρία. Όχι γιατί η ζωή είναι τέλεια ή εύκολη, αλλά επειδή έχεις επιλέξει να είσαι ευτυχισμένος και ευγνώμων (στο Θεό, στην τύχη, σε οτιδήποτε πιστεύεις) για όλα τα καλά πράγματα που έχεις και για όλα τα προβλήματα που ξέρεις ότι δεν έχεις. Πες σε αυτή την «επιτροπή» αρνητικότητας που έχεις μέσα στο κεφάλι σου να καθίσει ήσυχα και να πάψει επιτέλους να μιλάει. Να ζητάς βοήθεια δεν είναι κακό, μην κρατάς πράγματα που πρέπει να διώξεις,αν θες να πεις κάτι πες το γιατί ο άλλος δεν είναι μάντης Τειρεσίας να ξέρει πότε έχεις τις μαύρες σου, μην εγκαταλείπεις μόλις τα πράγματα δυσκολέψουν. Η ζωή είναι απλή! Εμείς την κάνουμε δύσκολη. Αν συναντάς πρόσωπο χωρίς χαμόγελο δεν πειράζει, χαμογέλα εσύ.
Καλή χρονιά λοιπόν με επιθυμίες και όνειρα, με αλληλεγγύη και λιγότερες παρατηρήσεις, με επιστροφή στη χαμένη ανεμελειά μας. Ευχαριστώ Θεέ μου που ακούω, που βλέπω, που γεύομαι με συναισθήματα. Ό,τι κάνεις να το κάνεις με αγάπη και δε θα κουράζεσαι. Να ανεβαίνεις στην κορυφή για να δεις τον κόσμο, όχι για να σε δει αυτός.
Μη νομίζεις ότι εφαρμόζω όλα αυτά τα μεγάλα λόγια. Απλώς όσο πιο πολύ τα πει κανείς, τόσο πιο πιθανό να πραγματοποιηθούν. Και αν σου φαίνονται τα παραπάνω αστεία, πολύ ρεαλιστικά ή πολύ ρομαντικά, αν η πείρα σου δείχνει ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ίσως και να χεις δίκιο. Ίσως και να έχω εγώ λάθος. Άλλωστε είμαι μόνο είκοσι χρονών...
Νικολίνα Μ.