Ζούμε μία περίοδο όπου η αμετροέπεια, η απαξίωση, το ψεύδος, η φτήνια, η ανηθικότητα, η αλαζονεία, η αμφισβήτηση, η άγνοια, η υποκρισία, η λασπολογία, η εμπάθεια, η συκοφαντία και η κακία φαίνεται ότι, έχουν υφάνει ένα σφιχτό πλέγμα κι έχουν σκεπάσει κάθε αρετή και προτέρημα μας.
Κι όλοι εμείς οι πολλοί, που μας χαρακτηρίζουν ελάχιστα έως και καθόλου αυτές οι αμαρτίες, αμήχανοι, ανήμποροι, αδιάφοροι ίσως, παρακολουθούμε την βρωμιά να πλημμυρίζει μολύνοντας την καθημερινότητα μας, έχοντας αφήσει παθητικά τις τύχες μας, στα χέρια εκείνων που οι αμαρτίες είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι του είναι τους, περιμένοντας τον από μηχανής θεό να μας γλυτώσει, βγάζοντας μας από το αδιέξοδο και αγνοώντας επίμονα αυτό που όλοι ξέρουμε αρνούμενοι να παραδεχτούμε.
Πως η λύτρωση έρχεται μέσα από το νέο και το άφθαρτο, πως η αναγέννηση προϋποθέτει θάνατο και πως οι δράσεις και οι λύσεις για το μέλλον, βρίσκονται στα χέρια μας και μόνον σ’ αυτά.
Κι όλοι εμείς οι πολλοί, που μας χαρακτηρίζουν ελάχιστα έως και καθόλου αυτές οι αμαρτίες, αμήχανοι, ανήμποροι, αδιάφοροι ίσως, παρακολουθούμε την βρωμιά να πλημμυρίζει μολύνοντας την καθημερινότητα μας, έχοντας αφήσει παθητικά τις τύχες μας, στα χέρια εκείνων που οι αμαρτίες είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι του είναι τους, περιμένοντας τον από μηχανής θεό να μας γλυτώσει, βγάζοντας μας από το αδιέξοδο και αγνοώντας επίμονα αυτό που όλοι ξέρουμε αρνούμενοι να παραδεχτούμε.
Πως η λύτρωση έρχεται μέσα από το νέο και το άφθαρτο, πως η αναγέννηση προϋποθέτει θάνατο και πως οι δράσεις και οι λύσεις για το μέλλον, βρίσκονται στα χέρια μας και μόνον σ’ αυτά.